مدت كوتاهي پس از تهاجم وحشيانه مزدوران رژيم پهلوي به مدرسه فيضيه، موج خشم و نفرت ناشي از اين فاجعه، از مرزهاي كشور فراتر رفت و حوزه‏هاي علميه نجف و كربلا را نيز فرا گرفت. در اين ميان علاوه بر اعتراض مراجع، علما و طلاب عراق، علماي كربلا طي تلگراف و طومارهايي كه براي رؤساي كشورهاي عربي و اسلامي فرستادند، پرده از جنايات رژيم شاه برداشته و اهداف نهضت امام خميني و مظلوميت روحانيت شيعه را به علما و مسلمانان كشورهاي ديگر رساندند. آيت‏اللَّه سيد محسن حكيم طي تلگرافي، علماي ايران را به صورت دسته جمعي به مهاجرت از ايران به نجف اشرف دعوت نمود. اين دعوت گرچه عملي نبود ولي در ايجاد نفرت نسبت به شاه و افشاي ماهيت ضداسلامي آن تاثير بسزايي داشت. رهبر نهضت اسلامي ايران طي تلگرافي در پاسخ آيت‏اللَّه حكيم در تاريخ 23 فروردين 1342، خاطر نشان ساختند كه وحدت كلمه علماي اسلام و مراجع وقت مي‏تواند حافظ استقلال كشور و موجب قطع دست اجانب و دفاع از حريم اسلام و قرآن گردد. ايشان همچنين هجرت مراجع و علماي اعلام را موجب در معرض سقوط قرار گرفتن مركز بزرگ جهان تشيع دانسته، اين عمل را صلاح نديدند.